Her gün bir çok zorlukla karşılaşıyorum.
Karşılaşıyorsun.
Karşılaşıyoruz.
Bazen insan yalan söylüyor.
-Bazıları da bazen doğru-
Önüne de bir sürü sıfat veya etken sıralıyoruz.
Yalanı masumlaştırıyoruz.
Küçük yalanlar gibi.
Zorunda kalıp söylemek gibi.
Oysa özde yalan yalandır.
Masumiyet karinemizi sıfatlar ispatlamaz.
Hayatlarımızın geneli içerisindeki tutarlılığımız, söylediğimiz yalana karşı tarafın katlanmasını sağlar.
Lebenslüge Almanca bir kelime.
‘Hayatı katlanabilir kılmak için kendinize söylediğiniz yalan’ durumunu ifade etmek için söylenen bir kelime.
Aslında insan en çok kendine karşı taraftır, değil mi?
İnsan kendine ötekidir.
Hepimiz hayatımızı katlanabilir kılmaya çalışmıyor muyuz ?
Ama kendi ötekiliğimizde hayata katlanabilmek için söylediğimiz yalanlar çığlık çığlığa bizi uyutmuyor değil mi ?
Ya benim ‘lebenslüge’ hallerim başkasına zarar verirse çığlığı nasıl korkunçtur, değil mi ?
Siyasette çok oluyor.
‘Katlanabilir’ kılınıyor.
Elbet katlananlar oluyor buraya kadar başarılıdır da her şey, ya katlanamayanlar?
Siyasetin lebenslüge halleri ?
Kendine öteki olabiliyor mu siyaset?
Gerçekten katlanmak mümkün mü ?
Katlanabilinir mi ?
Siyaset kendine katlanıyor mu?
Surlariçi’nde yürürken içim gidiyor.
O surlar nasıl yıkılmıştı ama?
Ah !
Sahi, bakımını yapmamıştık değil mi?
Bizden dolayı olmuştu.
Oysa o surlar teknolojinin böyle olmadığı zamanlarda dahi heybetiyle ayakta durmuştu.
Ta ki bize kadar.
Ah Salamis !
Söküyorlar taşlarını ! Denize kıyılarında taşlarına denk geldim.
Seni de söküyorlar.
Oysa milattan önce 11.yüzyıla kadar uzanan bir geçmişin var.
Kaleler, kiliseler, müzeler ah !
Bufavento Kalesi ne zorlusun sen öyle !
Sen de lebenslüge yapıyor musun?
Sana da bakmıyoruz.
Kusura bakma.
Dışkılarla kaldın sen de öyle.
Şimdi kendimizi rahatlatıyoruz.
Hayatımız şu an katlanabilir düzeyde !
Mitomanik bir aşkla bağlıyız lebenslüge hayatlarımıza ve bunda parmakla gösterilecek kadar başarılıyız.
