Gerçek ve hobi hayvancılık…
Pazartesi akşamüzeri KIBRIS TV’deki programım öncesi Tarım ve Doğal Kaynaklar Bakanı Hüseyin Çavuş Kelle ile karşılaştım.
Kıbrıslı alışkanlığı ile önce kısa bir şakalaşmamız oldu. Sonra ayaküstü, birkaç dakika konuştuk.
Hayvancıların eyleminin izleri, sokaklardan ve başbakanlık demir kapılarından silindi de toplumsal hafızadan silinmedi.
Bir süre sonra hayvancıların ne için eylem yaptığı da unutulacak.
***
Bakan Hüseyin Çavuş Kelle’ye, ‘Hayvancıların değil, hayvancılığın sorunlarını çözmeniz önemlidir’ dedim.
Hayvancılarla, hayvancılığın sorunları aynı değil mi?
Örtüşen yanları çok olsa da elbette aynı değildir.
Neden?
Çünkü pek çok sektörde olduğu gibi hayvancılıkta da ekonomik akıl ve toplumsal gereksinimlerle barışık, bir politika yoktur.
***
Yarası olan gocunsun.
Hayvancıların ezici çoğunluğu, toplumcu düşünceden çok önde, haklılık sorgulaması yapmaksızın kendi çıkarlarını geliştirerek, koruma amacındadır.
Hayvancılık, stratejik bir sektördür.
Hayvancılık sadece üreticileri düşünerek geliştirilemez.
Hayvan yemi üretenler, kasaplar, veterinerler, hayvancılık sektöründe çalışanlar ve belki en önemlisi, tüketenler de düşünülerek politika belirlenmelidir.
Tarafları yok sayarak, tek yanlı çıkar analiziyle, politika geliştirip, yol haritası belirlenmeye çalışılırsa, uzun soluklu huzur olmaz, bir yerde ip kopar oyun bozulur.
***
Bu satırların yazarı olarak, çok konuda az bilgi sahibi olduğumu biliyorum.
Hayvancılık konusunda uzman edalarıyla yazmam ve de konuşmam.
Ancak sürdürülebilirliğin temel kurallarını üç aşağı beş yukarı biliyorum.
Hayvancılıkta sorunun kaynağı dünden bugüne siyasi erk sahipleridir.
Bir seçim biter bitmez gelecek seçimleri düşünen siyasetçiler, toplum genelini düşünmek yerine, şikayetlerini yüksek sesle duyuranlara kulak verir.
Kulak vermeden öte ‘KORKARLAR’.
Böyle olunca özellikle hayvancılar, KORKUTMA KONUSUNDA UZMANLAŞTILAR.
Kısa süreli bir eylem sonrasında, istediklerini ceplerine koyup, eylemlerini sonlandırırlar.
Bu defa öyle olmadı.
Hayvancılar Birliği, hayvancıların, hayvan ve süt satışını durdurma gibi ekonomik fedakarlıkla eylemlerini sürdürme noktasın gelince, en yakın eylem paydaşlarıyla en küçük iletişim yapmadan, hızlı bir eylem yumuşamasına girdi.
***
Donmuş et geldi.
Sırada karkas et var.
Eğer soruna, kalıcı çözüm hızla bulunmazsa canlı kuzu geldiğini de göreceğiz.
Dünyada, donmuş ve de karkas et gelen ya da gelecek ülke biz değiliz.
Üretiminiz, halkın satın alabileceği fiyatla tüketiciyle buluşturulmazsa, dıştan et getirilmesi kaçınılmazdır.
Hayvancılar ve kasaplar, bugüne kadar, özellikle dar gelirlileri, halkı düşünmedi.
Turizm sektörü ve adaya gelen yüksek gelir grubu yabancılar, sanki de onlara yetti.
Kuzeyde ciddi bir et açığı olduğunu hesaplamak için ilkokul düzeyinde matematik yeter.
Her ay kesilen hayvan sayısı belli. O hayvanların ortalama ağırlığı da biliniyor. Aylık kesilen hayvandan elde edilen toplam et miktarını nüfusa bölersiniz, kişi başına düşen eti kilo olarak karşılığını bulursunuz.
O rakam, bizde kişi başına beş kilonun altındadır. Et tüketim kültürümüze bakınca bulunan miktar, tüketilen etin beşte biri kadardır.
Nitelikli et başlığıyla yaklaşık on yıldır devam eden et ithalini de eklesek de, yine yüzde altmışlarda kaç etle yüzleşiriz.
***
Çare bulacaksanız öncelikle gerçeği doğru olarak saptamanız gerekir.
Teşhis konmadan, çare üretilemez.
Teşhis için verilerin, güvenilir ve doğruluğu kuşkusuz olmalıdır.
Güneyde bizdeki hayvan sayısının iki katıdan fazla hayvan var. Hayvancı sayısı da 700.
Bizde yarı yarıya hayvan sayısı var… Hayvancı sayısı ise 5 bin.
Gerçek hayvancı ile HOBİ HAYVANCILIĞI BİRBİRİNDEN AYIRDETMEK GEREKİR.
Samimi ve evrensel deneyimlerden yararlanarak çare aranırsa hayvancılığın sorunları çok kısa sürede çözüm yoluna girer.
Popülist yaklaşım olursa, bırakın orta ve uzun vadeyi, kısa vadeli olarak bile hayvancılığın, hayvancıların sorunları çözümlenemez.
