Ne Olacak Bu Memleketin Hali..?

Bu soruyu yıllarca sorduk durduk ama nedense cevabını bir türlü bulamadık.
Bulduk aslında ama işimize gelmedi, düzeltmedik memleketi.
Şikayet ettik durmadan. O kadar alıştık ki bu duruma artık farkında bile değiliz.
Etrafımızda olan bitenler artık bizleri rahatsız etmiyor. Uyum sağladık her şeye.
Düşünsenize, yolsuzluklar artık sıradan olmuş.
Sorunlar diz boyu ama çözüm üretemiyoruz.
Yıllarca her sorunun kaynağı olarak gösterilen Kıbrıs sorununu bile artık anmıyoruz.
Bir insanın içinde bulunduğu durumu değiştirmesi için yapması gereken ilk şey rahatsız olmasıdır.
Ama bizler rahatsız değiliz. Aksine çok rahatız. Hatta hoşumuza bile gidiyor memleketin hali.
Çünkü sıramızı bekliyoruz. Bugün başkalarının faydalandığı çarpık düzende sıranın bize gelmesini ve faydalanmayı bekliyoruz.
Hem bunu bekliyoruz ama bir yandan da şikayet ediyoruz.
Bu yaman çelişkidir..!
Bir yandan “değişim” türküleri, diğer yandan değişmeyen bir düzen..
Anlaşılır gibi değil. Daha doğrusu her şey gayet net anlaşılıyor ama bunu bile kabul etmiyoruz, söylemiyoruz.
Bir Pazar gününde bu kadar karamsar satırlar olmasa daha güzeldi. Ama gel gör ki artık bu işin pazarı ya da cuması kalmadı.
Her günümüz aynı, her günümüz kayıp.
Suçu başkalarına atmak yerine kendimizden bu işi düzeltmek için çalışmaya başlamalıyız.
Bu ülkenin kapasitesi mevcut durumu hak etmiyor.
Bu ülkenin güzel insanları ele ele verince çözülmeyecek sorun yoktur..!
Kişisel çıkarlarımızı bir kenara bırakmanın vakti gelmiştir.
Geçmektedir…
Yarın çok geç olmadan aslında çok da büyük olmayan, az bir gayretle çözebileceğimiz sorunlarımızı ortadan kaldıralım.
Rekabeti iş kalitemize yönlendirelim.
Bu ülkenin en büyük belası haline gelen torpil mekanizmasını elbirliğiyle tarihe gömelim.
Gelecek nesillerin hepimizi güzel hatırlayacağı bir yarın yaratalım.
Bu işin artık erteleyecek zamanı kalmadı..
Bugünü tükettik, yarını da harcamayalım…