Makam da bir gün gider.

Babam Ahmet Doğan İngiliz idaresi döneminde polisti, sonra Kıbrıs Cumhuriyeti’nde polis olarak devam etti, olaylar patlak verdikten sonra Kıbrıs Türk Polis Teşkilatına dahil oldu ve devam etti ve KKTC kurulduğunda da polisti.

Polisin her kademesinde çalıştı çok zor ve meşakkatli bir çalışma hayatından sonra emekli oldu.

Bütün safhalara bir  tek gün sağlık sorunu yaşamadı bundan  dolayı da hasta raporu almadı. Emekli olma yaşı yani yaş haddi 60’dı..Babam 58 yaşında emekli oldu 73 yaşında aramızdan ayrıldı. Neden böyle bir giriş yaptım.. Sebebi şu;

Devlette yaş sınırından emekli olmak kademeye göre belirlenir,örneğin Polis Teşkilatında polis memurları ve çavuşlar 55 yaştan, subaylar ise 60 yaş üzerinden emekli olurlar. Kamu düzeni böyle.

Neden? Çünkü o yaşlardan sonra verimin azalacağına inanıldı. Hoş doğrusu da buydu.. Şimdi gelelim esas konumuza. Meclis de kamu düzeni içinde bir devlet kurumu..

Demem o ki, yaş Kemale ermiş, yok tansiyon,yok kalp vekiller hastaneye kaldırıyorlar, belli ki bu tempoyu kaldıramayanlar var. Nedir bu inat? Yahu burada sağlık söz konusu.

Böylesi hastalıklarla mücadele ederken bu ülkeye nasıl faydalı olacakları hiç mi hiç umurlarında değil. Velhasıl diyeceğim o ki makamlar gelip geçicidir.

Kimseyi koltukla,servetle egoyla hırsla mezara koymazlar.Alt tarafı 2 arşın kefendir ihtiyaç olan. Dolayısıyla kimler geldi kimler geçti değerli dostlar, makamlar gelir ve gider,

burada önemli olan konuşulmaya değer saygı sevgiyle anılmaktır.