Ülkenin Karanlık Odalarıyla Yüzleşme Zamanı…
Uzun süredir ülkenin gündemini meşgul eden tartışmaların merkezinde, üst düzey yönetim ve bürokrasiye yönelik ciddi iddialar yer alıyor. Rüşvet, yolsuzluk, kamu gücünün kişisel çıkar uğruna kullanılması… Bu kavramların her biri, toplumda yıllardır süregelen güven erozyonunun tuz-biberi. Ne yazık ki artık şaşırmıyoruz; çünkü benzer iddialar, benzer seslerle daha önce de yükselmişti. Fakat bu kez mesele daha derin, daha karanlık bir boyuta doğru evriliyor.
Kulislerde fısıltı halinde dolaşan söylentiler, iddiaların yalnızca mali yolsuzluklarla sınırlı olmadığını işaret ediyor. Ülkeye getirilen yabancı işçiler üzerinden yürütüldüğü öne sürülen insan kaçakçılığı iddiaları, tüm tabloyu bambaşka bir yere taşıyor. Eğer bu iddiaların ucu gerçekliğe değiyorsa, karşımızda sadece siyasi veya ekonomik bir kriz değil; insan onurunu ayaklar altına alan, uluslararası bir suç örgüsüne uzanan bir skandal var demektir.
Bu ülkede pek çok mesele gibi, insan ticareti dosyasının da zaman zaman açılıp hızla kapandığını gördük. Bir şeyler konuşulmuş, birkaç operasyon yapılmış, birkaç isim gözaltına alınmış ve ardından dosya yine tozlu raflara terk edilmiştir. Oysa biliyoruz ki bu sorun, yalnızca bir polis dosyası değil; arkasında sömürü, şiddet, yoksulluk ve çaresizlik barındıran büyük bir insanlık dramı.
Umarım bu kez aynı hatayı tekrarlamayız. İddiaların üzeri örtülmeden, kim olursa olsun dokunulmadan, karanlık ne varsa gün yüzüne çıkarılır. Çünkü insan ticareti gerçeğiyle yüzleşmeden, bu utancı tamamen ortadan kaldırmadan hiçbir toplum ilerleyemez.
Yıllardır görmezden gelenlerin, “duymadım, bilmiyordum” diyenlerin artık bahane üretme lüksü kalmamıştır. Bu mesele, siyasi hesaplardan, kişisel çıkar dengelerinden çok daha büyük; insanlığın ortak vicdanına temas eden bir meseledir.
Bugün hâlâ devam eden bu trajediyi durdurmanın tek yolu, gerçeğin tüm çıplaklığıyla ortaya konmasıdır. Belki de ilk kez, gerçekten yüzleşme cesareti göstermek zorundayız.
