Bu dünyada, eşek işlemi gören, sadece eşekler değildir…
Eşeklerle ilgili yayınları, yazıları dikkat çıtamızı artırarak izler ve okurum.
Her fırsatta da EŞEKLERİ SEVERİZ AMA EŞŞEK DEĞİLİZ, derim, yazarım.
Bizim yakın tarihimizde en önemli olaylardan biri, 21 yıl önce, 24 Nisan 2004 Cumartesi günü Annan Planı için yapılan referandumda Kıbrıslı Türklerin % 65’le EVET demesidir.
Ertesi gün 25 Nisan 2004’te Hürriyet Gazetesinde Abant İzzet Baysal Üniversitesi’nden Prof. Dr. Ali Güler’in “Eşekler Uyanınca” başlıklı yazısı yayımlanmıştı.
O yazıyı kesip saklamıştım. Karpaz’daki eşek katliamının toplumsal rahatsızlığı gündemdeyken Prof. Güler tarafından kaleme alınan “Eşekler Uyanınca” yazısını bugün sizlerle paylaşmak istedim.
Yavaş yavaş, sindire sindire okuyalım… Erol Uysal’ın fotoğrafını da bilinçli bir tercihle yazımla bütünleştirdim.
Etrafımızda okumayanlar varsa onlara da okutun. Ve okuduktan sonra sakin sakin düşünün.
“Eşekler Uyanınca, başlıklı bir yazı başlangıçta oldukça yadırganabilir.
Türk argosunun önemli yarenliklerine eşlik eden bu sevimli hizmetli, Türkçe sözlükte şöyle tanımlanmaktadır.
‘Atgillerden uzun kulaklı binek ve hizmet hayvanı, kaba, yeteneksiz, inatçı, canlı.’
Tüm suçu hizmette kusur etmemek olan bu evcil hayvana birçok sıfat yakıştırılmaktadır:
Eşeğe gücü yetmeyip semerini dövmek…
Eşeği düğüne çağırmışlar, ‘ya su lazımdır ya odun’ demiş…
Eşeğini sağlam kazığa bağlamak…
Eşek derisi gibi…
Eşek hoşaftan ne anlar, suyunu içer, tanesini bırakır…
Eşek kulağı kesilmekle küheylan olmaz…
Eşek kuyruğu gibi ne uzar, ne kısalır…
Eşek sudan gelinceye kadar dövmek…
Eşekten düşmüş karpuza dönmek…
Yüzyıllardır, insanlarca köle olarak kullanılan bu özverili, güzel gözlü varlık, hep bağlılığından ötürü aşağılanmış, hor görülmüştür. Oysa onu aşağılayan milyonlarca insan, ondan daha beter aşağılanmıştır. Bu insanları insandan saymamayı ilke edinen uygar insanlar, insanlara eşekçe bir tutum bile sergileyememişler.
Eşekler, tüm geçmişlerinde, uyanışlarına tanıklık edecek lider eşek bulamamışlardır.
Tarihte masalımsı da olsa ilk örneği 15. yüzyılda Şeyhi’nin Harnamesi’nde görülmektedir. O dönem uyanmak isteyen eşek tüm çabalarına karşın başarılı olamamıştır.
Bilişim çağı
Aradan beş yüz yıl geçti. Bilişim çağının eşekleri de çağın gereklerine uygun olarak bilinçlenmekteydi.
Bunun canlı örneği, Anadolu Ajansı’nın haberinin 3 Nisan’da Hürriyet’te yer almasıydı. Bayramiç’in Muratlar köyünde çiftçilik yapan Murat Kabak (72), huysuzluk yapan eşeğini sopayla dövdü.
Dört gün sonra tarlasına gitmek üzere yola çıkan Kabak, dinlendiği sırada eşeğinin saldırısına uğradı. Sahibini çifteleyen eşek, çeşitli yerlerini de ısırarak hastanelik etti.
Burada, şu fırsat eşitsizliğinin tüm canlılar arasında hüküm sürdüğü haberin özünde bulunmaktadır.
Yaralı eşeğe hiçbir sağlık hizmeti verilmemiştir. Oysa eşeğin sahibi hastanede steril alet ve ilaçlarla özenle tedavi görmüştür. Görünen odur ki eşek ezilmişliğinin yazgısını yaşamaktadır. Şeyhi’nin eşeği kuyruğundan olmuştu. Günümüzde eşek hala çuvaldızın işkencesi altında bulunmaktadır. Bilişim çağında eşekler eşeklenmektedirler.
Eşeklerin düşünebildikleri konusunda kaygılar bulunmaktadır. Canlılara işkence yapan insanların eşekçe tutumları, onların da düşünebildikleri konusunda kaygıları daha da artırmaktadır. Düşünen insana ilişkin yargılar bir tükenmişlik sürecine girmiş durumdadır. Bu eşek eziyeti şu yönlerden insanlara uyarılar sunabilir.
Eşek ve başkaldırı
İnsanlar neden uyumlu, çalışkan, vefalı her canlıyı hor görürler. Horlayanın hoş görüldüğü söylenemez. Artık uyanan eşekler, tüm uyuşuklara örnek olmak üzeredir. Bu dünyada eşek işlemi gören sadece eşekler değildir. Eşek gibi mağdurlar da uyanmalıdır. Eşek kısmen fanatik sayılır. Hep aynı yerde otlanır. Milyonlarca fanatik önce kısmen eşek gibi fanatikleştirilmeli, sonra fanatiklikten arındırılmalıdır.
Sonuç olarak doğa tarihi birçok canlının yok oluşunu belgelemiştir. Diğer canlılar eşek gibi bir başkaldırı içinde bulunmazlarsa yok oluşları kaçınılmazdır.
Bu eşek ile ilgili haberin tüm canlıların uyanışına tanıklık etmesi umulur.”
