Asayiş Bu Ülkenin 1 Numaralı Sorunudur…!

Çok gitmez, yakın zamanda belki de yapacağımız ilk genel seçimde bu konu en önemli vaat olacaktır.
Ne mi..? Elbette asayiş…
Hani hep övünüp dururuz ya, “burası dünyanın en güvenli ülkesidir” deriz.
Yok öyle bir şey, güvenli falan değil buraları.
Sadece nüfus çok fazla olmadığı için kalabalık ülkelerin oranları karşısında yanıltıcı bir düşük olma durumu var, o kadar.
Madem ki güpegündüz silahla adam yaralanıyor ve bunu yapan ilk uçakla ülkeden kaçmaya yelteniyor, bu ülkede asayişten bahsetmek, yolunda gittiğini söylemek iyimserlik ötesinde olur.
Seçimden bahsettik.
Seçim vaadi olma yönünde ilerleyen bir kriz yaşıyoruz.
Ekonomik şartlar doğrudan hepimizi etkilediği için ilk sırada olabilir.
Ama ya sonra..?
Ekonomiyi de geçip ilk sıraya yerleşmesine çok kısa bir zaman kaldı.
O zaman ne diyeceğiz acaba..?
“Eskiden ekonomik sorunlar yaşıyorduk ama en azından can güvenliğimiz vardı” mı diyeceğiz..?
Çok kalmadı buna, az kaldı.
Bu konuyu sadece ülkeye giriş çıkışlar olarak görmek, sorunun çözümünü bu kadar dar bir alana hapsetmek büyük yanlık olur.
Çünkü asayiş derken sadece geçen günkü kurşunlama, silahla adam yaralama olayı olarak görmemeliyiz.
Gündelik yaşamın içerisinde de o kadar fazlalaştı ki şiddet olayları..!
Okullara kadar indi.
Büyük kentlerimizin sokakları artık tekin değil.
Bilhassa belli bir saatten sonra sokağa çıkmak çok akıl işi değil.
Bu noktada artık konuyu bir devlet politikası olarak ele alma zamanı gelmiştir.
Siyasetin konusu olması gereken bir aşamadayız.
Aman dikkat, konusu dedim, malzeme demedim.
Lütfen asayiş de diğer tüm konular gibi siyasete malzeme olmasın.
Farkını hepimiz biliyoruz, o nedenle de sözü o noktada uzatmayacağım.
Devlet politikası olması lazım.
Polisimizin acilen her açıdan güçlendirilmesi şart.
En başta personel sayısı gerekli düzeye çıkarılmalı.
MOBESE diye bildiğimiz kent güvenlik sisteminin yaygınlaştırılması kaçınılmaz olmuştur.
Konuyu tartışırken “özel hayat mahremiyeti” diyerek karşı çıkanlar eminim ki bugün geldiğimiz noktada yaptıklarından utanır olmuşlardır.
Asayiş sadece ülkeye giriş çıkışlara endekslenerek çözülemez.
Kapıları kontrol etmek mutlaka gereklidir, ama yeterli değildir.
Kapılardan başlayarak ülkenin içerisinin de kontrolü sağlanmalıdır.
Asayiş bu ülkenin 1 numaralı sorunu olmuştur.
Daha fazla tırmanmadan çözüm yolunda gereken adımları atalım…